აბსოლიტურად ყველა ჰუმანოიდს გვაქვს ერთი და იგივე პრობლემა, ეს პრობლემა ეგოიზმია. ეგოიზმი როგორც ასეთი სულაც არ ნიშნავს ცუდს. ეგოიზმს მეორენაირად ეგოცენტრულობას ეძახიან მაგრამ სამწუხაროდ ამ ტერმინმა ნეგატიური რეპუტაცია შეიძინა. ჩვენ როგორც ჰუმანოიდებს (მაღალგანვითარებულ ინტელექტუალურ არსებებს) გვაქვს ცნობიერება რომელსაც აქვს რამდენიმე განზომილების შესაძლებლობა:
- ცნობიერი - ეს არის აღქმის/გააზრების/გამოთვლის/გადმოცემის უნარი (ეს წამიერად ხდება).
- ისმის ხმა
- ცნობიერმა აღქმითი ორგანოთი (ყურით) აღიქვა
- გაიაზრა, რომ ეს ხმა (აკუსტიკა) ხმოვანი ინფორმაციაა
- გამოთვალა მასში არსებული ინფორმაცია დაგადასცა გონებას
- ქვე-ცნობიერი ეს არის ის რასაც აღვიქვავმთ მაგრამ არ ვაღიარებთ. ტექნიკურად არც აღვიქვმათ; პრაქტიკულად აღიქვამს ჩვენი გონება მაგრამ მის გააზრებას ვერ ვახერხებთ
- წყვილი დაშორდა
- ცნობიერება აცნობიერებს, რომ თუ გინდა არ დაკარგო უნდა შეინარჩუნო, ამას ქვეცნობიერიც აცნობიერებს მაგრამმვერ აღიარებს
- ის დანებდა და თანახმაა გაგრძელდეს მოვლენები
- რეალურად პიროვნებას არაფერი ეტყობა მაგრამ ის შინაგანად იკარგებასაკუთარ მესთან განმარტოებით
- ამ დროს ხდება ცნობიერის და ქვეცნობიერის შეტაკება, ეს ის მომენტია როცა გონებაში ლაპარაკობს პიროვნება („ეს ესე არ უნდა იყოს“/„მე წინააღმდეგი ვარ ამის“)
- მაგრამ რეალურად უსუსურად დგას, ამ დროს იბადება არა-ცნობიერი და ზე-ცნობიერი
- არა-ცნობიერი ირაციონალურობის/ემოციური დამოკიდებულების გამოვლინებაა, ამას ხშირად აფექტის მდგომარეობასაც უწოდებენ
- როცა ხდება ის რაც არ გინდა რომ მოხდეს
- ისტერიკული სიცილი ან/და ტირილი (შეიძლება მონაცვლეობითაც იყოს)
- ეს არის მომეტნი როდესაც გონება ვერ აცნობიერებს თუ რა ემოცია უნდა გამოხატოს ფიზიოლოგიურად
- ზე-ცნობიერი იშვიათი შემთხვევაა, ის ხშირად ფსიქოპატებსა და სოციოპატებშია გამოვლენილი.
- ფსიქოპატები არიან ის ინდივიდები რომლებიც არ აღიარებენ სისუსტეს
- ამიტომაც ცივი გონებით მარტივად თანხმდებიან, ხოლო შემდეგ სტრატეგიულ გეგმას ადგენენ (თუ რა სტრატეგიულ გეგმას ეს უკვე ინდივიდუალურია)
- სოციოპათი/ასოციალური - ეს არის სინდრომი რომელიც ხელს უშლის პიროვნებამ გამოავლინოს სოციალური თვისებები
- ჰიპერ-ცნობიერი ეს უიშვიათესი ნიჭია, ამ ნიჭით დაჟილდოვებული იყო ატილა (ჰუნების ბელადი)
- ეს ფორსმაჟორულ სიტუაციებშია მეტად გამოვლენილი
- ეს არის წინასარ შეადგინო უამრავი სტრატეგიული გეგმა და წინასწარ დაინახო ის შედეგი რასაც გეგმავ
- როდესაც სრულიად უცხო ადამიანში პოულობ სისუსტეს
- ბევრმა შეიძლება თქვას, რომ ეს მანიპულაციაა, მაგრამ არა
- მანიპულაცია არის უნარი როდესაც შეუძლია მონადირეს მსხვერპლი ათამაშოს, ხელშეუხებლობისა და მუქარის გარეშე შეუძლია გააკეთებინოს ის რაც უნდა
- ამ თემაზე თითქმს ყველას შეუძლია პროტესტი გამოაცხადოს რომ ასეთი ნიჭიერია (ამიტომაც მოვიყვან კონკრეტულ მაგალითს...)
- მაგალითი საქართველოს ისტორიიდან: დავით IV აღმაჩენებელმა საკუთარი ჯარი მტრის ზურგში გააგზავნა მაგრამ ეს იყო რისკი რადგან წაგების შანსები დიდი იყო. და ეს არ იყო ჰიპერ-ცნობიერი. ეს იყო ცნობიერი, აცნობიერებდა დანაკარგს, დანაკარგში იგულისხმება „დასაშვები მსხვერპლი“. ჰიპერ-ცნობიერი ამას არ აცნობიერებს რადგან ის წინასწარ არ წირავს პაიკებს.
